Geen laatste woorden, geen vaarwel, want ze weet dat ze dan nooit vertrekken zal, klinkt Silke Velds ijle stem zachtjes in mijn werkkamer. Ik heb geen idee of de zangeres van plan is te vertrekken en zo ja waarheen. Maar misschien is de tekst wel voor mij bedoeld, nu ik aan de vooravond van een vertrek naar het buitenland sta.
‘Het nummer Waarheen, gaat over durf’, vertelt ze als we elkaar spreken. ‘De durf om te leven, om los te breken uit je bubbel en je comfortzone. Want fuck it, zoals ik het zie, hebben we maar een leven waarin je van alles kunt doen. Blijf dus niet krampachtig vasthouden aan een ding, maar durf los te laten en iets nieuws te proberen.’
Tuurlijk zijn er altijd redenen om dingen niet te doen en uit te stellen, maar angst, weet ze inmiddels, ‘is een slechte raadgever. Daarbij, veel angsten zijn onrealistisch. Als je de eerste stap doet, volgt de rest meestal vanzelf. Trouwens, veel keuzes zijn helemaal niet zo radicaal. Je kunt ook altijd weer terug. ‘Die tekst gaat dus over mij’, vat ze samen, maar kennelijk ook over jou. Het grappige is dat ik dat vaak krijg te horen: “Oh je tekst is zo herkenbaar”, en dan denk ik: “huh maar het gaat toch over mij?’”
Ontmoet Silke Veld. Haar zangcarrière ving aan toen ze nog klonk als de minder zuivere versie van Alvin & the Chipmunks, schrijft ze op haar website. Die carrière neemt een vlucht nu haar EP ‘Waarheen’ klaar is om de wereld en de hitlijsten te bestormen.
Een langgekoesterde droom. Maar wel een waarvoor ze behoorlijk uit haar comfortzone moest. Want om die droom te bereiken, moest ze gaan crowdfunden. ‘Volslagen vreemden om geld vragen. Terwijl er mensen op de wereld zijn die honger hebben!’ Ja, ze voelde zich bezwaard.
‘Tegelijkertijd om verder te kunnen, moet je iets uitbrengen, anders blijf je de eeuwige muzikant die binnen de vier muren van de slaapkamer schrijft en nooit verder komt’, schetst ze haar dilemma.
Ongemakkelijk en met de nodige humor om dat te maskeren, had ze zich in juni 2021 ten langen leste op de crowdfundingssite Voordekunst gepresenteerd. Ze wilde graag een Nederlandstalige EP maken. Nee geen Hazes, maar net zo goed gevoelige liedjes. Een beetje in de stijl van Maaike Oubotter meets Bløf.
Ze weet nog dat ze dacht: ‘€5000 euro? Heb ik dat nodig? Moet ik dat vragen? Maar dat is zoveel geld! Toen haar crowdfuning live ging, is ze – eerlijk is eerlijk – de stad ingegaan. Mobiel thuis, ver weg van alles. En steeds maar weer een volgende winkel in. Vooruit nog een patatje. Nog maar een drankje. Alles om maar niet thuis te komen en erachter te komen dat de wereld niet op haar zat te wachten.
Maar het zou anders lopen. Groot is haar verbazing als ze al binnen een week die €5000 euro bij elkaar heeft. En dat vond ze al zo veel! Het wordt uiteindelijk anderhalf keer zoveel. Ze weet nog dat ze naar school reed en riep: ‘Jongens het is gelukt!’ ‘We zijn met de band meteen de studio ingegaan.’
Nu ze terugkijkt, krijgt ze het er nog warm van. ‘Om te zien dat al die onbekende mensen dat ervoor over hebben. Dat mensen, die jij niet kent, zich zo betrokken voelen bij iets wat ze nog niet gehoord hebben. Dat ze in je geloven. Dat doet wel wat met je’, zegt ze.
Crowdfunding heeft haar een kans gegeven. Ze is er 24/7 mee bezig op de best mogelijke manier. Het geeft ook stress. ‘Tuurlijk. Zeker als je zo perfectionistisch bent als ik dan kun je jezelf helemaal gek maken. De clip, het artwork. Alles moet goed zijn. Maar dan herinner ik mezelf er weer aan: “Silke dit is wel je passie!”’
Wat als ze niet buiten haar bubbel was getreden en niet aan crowdfunding had gedaan? Wat was het alternatief? ‘Het alternatief? Dan had ze ernstig aan kwaliteit moeten inboeten. Nu hadden ze alleen al voor de bas en de drum een aparte studio kunnen gebruiken en zelfs nog een videoclip kunnen maken.
‘Wat voelt als het einde is vaak een nieuw begin’, zingt ze in Waarheen.
Ze is zich overigens nog iets anders gaan realiseren: ‘Support maakt gelukkig. Ik weet nu hoe dat voelt. Je creëert verbondenheid als het van twee kanten komt. In deze individualistische tijd is het juist fijn dat je dingen samendoet. Ze zou crowdfunding ondanks haar aanvankelijke schroom iedereen adviseren: ‘je geeft er immers ook iets voor terug.’
Ze heeft besloten nog een jaar langer op het conservatorium te blijven. De twee coronajaren zijn voor muzikanten lastige jaren geweest. Meer nog voor beginnende muzikanten. ‘Alles heeft in de wacht gestaan, dus treden nu overal eerst de bekende bands op. Voor beginnende muzikanten is het dus nog even wachten. In juni hoopt ze dan toch echt haar muziek ten gehore te geven. Met een beetje geluk in Metropool in Enschede.
‘Recht vooruit, maakt niet uit, waar ze ook zal gaan het is ok’, zingt ze op haar EP.
De single Waarheen Is vanaf vandaag te beluisteren op alle streaming platforms en zal later verschijnen als onderdeel van de gelijknamige EP.
Dit verhaal maakt deel uit van een serie getiteld Nadekunst over kunstenaars en wat geven via crowdfunding voor hen betekende.