Wat er precies gebeurde die aprilmiddag, langs de Cann River, kort na de stop voor een broodje en een kop koffie, zal wel altijd gissen blijven. Een kruis tussen de weg en de rivier herinnert aan wat kort daarop volgde: de dood van een Nederlandse vrouw.

Aan Cann River ligt de gelijknamige plaats. Een halte, tussen Melbourne en Sydney. Zo’n 450 kilometer tot het vliegveld van Melbourne voor wie, zoals Peter en Marion van der Krogt, op de terugweg naar huis is. Nog een dag of tien en dan zat de vakantie in Australië erop. 

Geland, X

Marion had niet staan te popelen om die reis te maken. Ze had opgezien tegen de lange vlucht.  ‘Maar’, zou zoon Gerard later zeggen: ‘ergens tegenop zien was ook wel een beetje eigen aan mijn moeder. Die zag ook altijd op tegen de zeiltochten die we als gezin maakten, maar na een oversteek was zij degene die het allertrotst was.’

Zoon Gerard is een fervent zeiler, die meermaals prijzen won en in januari opnieuw de oceaan zal oversteken. Maar het boek, Geland, X dat hij schreef, en dat deze week verschijnt, gaat niet over zeilen, maar over autorijden. Over een auto die in de buurt van Cann River op het verkeerde baanvak terecht kwam waardoor zijn moeder het leven liet. Een dramatisch ongeluk, maar wat volgt lijkt door Kafka te zijn geschreven.

Maar laten we bij het begin beginnen. Althans, daar waar het verhaal in Nederland begint. Met een zeer vreemd appje.

‘Ik had net even pauze van een meeting toen ik een berichtje van mijn moeder kreeg’, vertelt Gerard. ‘We moesten ons geen zorgen maken, maar er was een ongeluk gebeurd.’ Uit het bericht blijkt dat het niet hun moeder is die appt, maar hun vader met de telefoon van hun moeder: ‘Ma is met de traumahelikopter naar Melbourne.’ 

Cann River

‘Mijn vader was naar het plaatselijke ziekenhuis van Cann River gebracht.’

Het bericht eindigt met de verwoestende tekst: ‘Ohh ik krijg net een vreselijk net een vreselijk. Bricht. Ma. Heeft het niet overleefd wat erg sorry Jongens gecondoleerd.’

Aanvankelijk denkt Gerard nog dat iemand een wrede grap met hem uithaalt. Maar wie zou zoiets doen? Het lukt hem niet zijn vader te bereiken. Pas als hij zijn broer spreekt, realiseren beide zonen zich dat het echt is en dat hun vader in shock verkeert.

Melbourne

Ze stappen direct in het vliegtuig naar Australië. Voor vertrek had een vriend van Gerard hem aangeraden naar de plaats van het ongeluk te gaan en alles goed in zich op te nemen. Wat ze dan nog niet weten is dat dat in meer dan een opzicht een verstandig advies is.

Hun vader is inmiddels door een vrijwilliger naar Melbourne gebracht waar hij zijn vrouw heeft geïdentificeerd. Wat er precies gebeurd is? Peter weet het niet meer. Hij weet alleen nog dat hij in het gras lag en in Marions ogen keek. Het volgende moment werd hij wakker in een ziekenhuis. ‘Mijn vader had bloed tussen zijn hersenvlies en schedel. En hij leed aan evenwichtsstoornissen’, vertelt Gerard over de diagnose. 

Als de zonen aankomen, is het weekend. Het mortuarium is dicht, zodat ze hun moeder niet kunnen zien. De volgende dag rijden ze naar de plek des onheils. Daar zien ze de remsporen en vinden ze hun moeders bankpas in het gras. Ze plaatsen er een houten kruis met bloemen. 

Verkeerde helft

Wat ze tot dan toe weten is dat hun vader op de verkeerde helft van de weg is terechtgekomen. De bestuurder van de andere auto ligt in coma in het ziekenhuis. Via een reconstructie van de videobeelden van de plek waar ze voor koffie gestopt zijn, wordt duidelijk dat ze normaal zijn weggereden. ‘Omdat ze in Australië links rijden, komt het nog wel eens voor dat toeristen de verkeerde kant van de weg nemen. Maar dat was hier niet het geval’, licht Gerard toe. 

‘Volgens ooggetuigen schoot de auto 100 meter voor ze elkaar passeerden op de tweebaansweg, naar de verkeerde kant.’ Maar waarom? Peter kan het zich niet herinneren en er is niets wat op een aannemelijke aanleiding wijst.

En dan worden ze gebeld. Politie. Of ze naar het bureau willen komen. Peter moet zijn paspoort inleveren en er worden vingerafdrukken gemaakt. De zonen kunnen nog net voorkomen dat hun vader met een bord rond z’n nek wordt gefotografeerd. 

Crimineel

Ineens is hun vader een crimineel. Immers, hij heeft een dode veroorzaakt. Dat die dode zijn eigen vrouw is, doet niet ter zake. Ze kunnen maar beter een advocaat in de arm nemen, luidt het advies.

En daar zaten ze dan: Hun moeder hadden ze nog altijd niet mogen zien en hun vader werd nu verdacht van doodslag.

Waar haalden ze zo snel een advocaat vandaan. Voor een Angelsaksisch rechtssysteem dat hen volkomen vreemd was? De Nederlandse ambassade liet weten niks voor hen te kunnen betekenen. De advocaat die ze benaderen, had het drukker met z’n appjes dan met het verhaal van de twee gechoqueerde broers. 

Via Nederland weten ze uiteindelijk een advocaat te contacteren. ‘Nee geen bloemen voor de slachtoffers’, zegt die resoluut als hij hoort dat de broers bloemen naar de slachtoffers willen sturen. ‘Dan lijkt het of je schuld bekent.’ 

Borg

‘Als je geen geld hebt, niet assertief bent en geen netwerk hebt, zegt Gerard vijf jaar later, ‘dan ben je mooi de sjaak. De broers moeten zich op tal van zaken storten. Moeder moet naar huis, er moet een kist worden gekozen, en nog altijd hebben ze hun moeder niet mogen zien. Daarnaast moeten ze proberen vader thuis te krijgen en daar is een borg van tussen de een en drie ton voor nodig. 

Tot overmaat van ramp heeft Gerard zijn identifier in Nederland laten liggen en moet er nog een strijd geleverd worden. Ditmaal met de bank die niets voor hem kan doen, nadat hij zijn verhaal uitlegt. Gelukkig is er iemand van de bank in zijn netwerk die wel wil helpen.

Vader moet, hoe dan ook, mee terug naar Nederland. Er volgt een zenuwslopende strijd tegen de klok want als het geld er niet op tijd is, mag hij niet mee. Op de dag waarop de borg is gesteld, blijkt een deel van het geld te zijn kwijtgeraakt. Opnieuw moeten ze geld vanuit Nederland overmaken. De klok tikt, het tijdsverschil tikt mee.

Scans

Maar het lukt. Peter van der Krogt mag mee naar Nederland. Eenmaal thuis, wordt hij in het ziekenhuis nagekeken en ontdekken ze bloed onder de schedel. Zou dat de reden zijn van het ongeluk? ‘Dat weet ik niet’ zegt de arts, ‘daarvoor moet ik de foto’s van het ziekenhuis in Australië zien. ‘Geen punt’, zegt zoon Gerard. In Australië zijn immers scans gemaakt. De dienstdoende arts voelt er echter niets voor in een juridisch conflict te belanden en weigert iedere medewerking.

Inmiddels is het drama nog groter, want de automobilist van de tegenliggende auto overlijdt eveneens. Kon zijn vader al tien jaar gevangenisstraf krijgen voor de dood van zijn moeder, daar kan nu tien jaar bovenop komen. 

Er volgen maanden van voorbereiding voor de rechtszaak die in februari 2018 plaats zal vinden. Hoe gaan ze hun vaders onschuld bewijzen? En zal de Australische jury hierin meegaan?

De oorzaak

In het boek, dat zoon Gerard in samenwerking met zijn vader Peter en broer Steven schreef, wordt uiteindelijk duidelijk wat de oorzaak van het ongeluk is.

Geland X, gaat over die ingrijpende periode in hun leven. ‘Het boek heeft enorm geholpen bij het verwerken van ons verdriet. De reacties uit de omgeving waren hartverwarmend’, vertelt Gerard.

Er zijn ook goede dingen uit deze periode voortgekomen, concludeert hij. ‘Zoals het besef dat sommige mensen echt hun nek voor je uitsteken als je in de shit zit.’

Op 10 april wordt Geland, X gelanceerd. Van ieder boek gaat 5 euro naar de Nederlandse Hartstichting  omdat de medische diagnose van Peters hart een belangrijke rol speelt in het verhaal. 

Het boek is te bestellen via: www.gelandx.nl

Meer over bijzondere boeken waarvan een deel naar een goed doel gaat? Lees ook:

• Tot de dood ons scheidt, Saskia Aukema
• Geven is leven, Wim de Bundel